De afgelopen drie, vier maanden ben ik betrokken geweest bij een project om samenwerking in een organisatie verder te professionaliseren. Ik heb er (weer) enorm van geleerd. Erg waardevol zijn de ‘gesprekjes tussendoor’; de gesprekken die je met elkaar voert terwijl je bezig bent samenwerking te verbeteren. Samen met een van de deelnemers kwamen we tot dit inzicht.
Samenwerken veroorzaakt per definitie fric
tie. Je wilt een klus op een bepaalde manier aanpakken; op de manier die in jouw overtuiging de beste is. Maar jij kan het niet alleen, je hebt anderen nodig. En je zal altijd zien dat die ander het anders doet dan jij zou willen. Zijn of haar belangen zijn net even anders, hij/zij heeft een andere stijl, gaat anders met problemen om, heeft andere oplossingen.
Het is dus niet gek dat professionele samenwerking soms wat schuurt en botst. We lopen grofweg dezelfde kant op, maar op verschillende paden, op weg naar hetzelfde doel. Soms overlappen die paden een stukje, maar soms gaapt er een kloof tussen en soms doorkruizen ze elkaar zodat botsing een reëel risico is.
Als je die realiteit van verschillende aanpak, verschillende belangen, ja, van verschillende werelden onder ogen durft en kan zien, dan heb je in samenwerking een hoop gewonnen:
· Dan vraag ik de ander niet meer om een rechtvaardiging van zijn acties, maar ben ik oprecht benieuwd naar zijn professionele overwegingen.
· Dan kan ik die ander zien en respecteren als een mede-professional waarmee ik hard op inhoud en zacht op de relatie kan zijn.
· Dan zie ik een kruising van paden niet meer als een kans om al het verkeer mijn kant op te drukken.
· Dan benader ik een verschil van mening, een potentiele botsing, een moment van oplopende emoties vanuit het perspectief van de ander.
Hoe loopt zijn pad, precies? Wat zijn haar belangen en motieven om het juist zo te doen? Ik vraag me af hoe de wereld, de cliënt, de werkprocedure, de gemaakte afspraak, eruitziet door de ogen van de ander. En dan overwin ik een hindernis. Zodat ik dit keer wel wat langer luister, een goede vraag kan stellen, mijn boosheid of frustratie kan beheersen, zodat ik dit keer wel respectvol aanspreek of echt goede open vragen te stel.
Tip van de dag: Kijk eens door de ogen van een ander. Wat doet die collega van de andere afdeling precies en wat zou haar of zijn positieve bedoeling zijn bij die actie?
Veel succes weer allemaal vandaag.